Jaskinia Przytulanka
Akcja zajęła nam 6h. Zaciski są rzeczywiście dość wymagające. Najtrudniejsze z nich to Czekan, Katowicki i Łamacz. Czekan dlatego, że jest na wstępie więc wyobraźnia robi swoje, czyli dodatkowo utrudnia. Dowodem na to jest to, że do góry poszedł nam szybciej niż w dół:).
Zacisk katowicki nie ma się co zastanawiać, musi ścisnąć i tyle. Pokonuje się go na prawym boku w obie strony. Zacisk ten o tyle budzi nadzieję, że widać zaraz za nim poręczówkę. Nie ma zastanawiania się jak go pokonać, trzeba się po prostu przepchać na drugą stronę. Szerokość zacisku ok 20 cm. Natomiast ostatnia seria zacisków przed Partiami za Siedmioma Zaciskami: Saperów, Panika Tucznika i Łamacz jest o tyle nieprzyjazna za pierwszym razem, że po prostu nie widać co i jak dalej. Momentami nie da się głowy obrócić, szczególnie w ostatnim z nich w Łamaczu. Zacisk ten tworzy rura idąca w dół, która się kończy i wydaje się w pierwszym momencie, że to koniec, ale rura kontynuuje się dalej, jest po prostu przesunięta w poziomie i tu jest ten moment gdzie trzeba się złamać. Przechodzi się go na prawym boku, na lewym nie wychodzi (Tomek próbował). W wyjściu jest trudniejszy.
Generalnie wszystkie zaciski są techniczne, wystarczy chwilę pomyśleć i wszystko bardzo ładnie puszcza, bez specjalnego napinania się.
Po pokonaniu zacisków w Partiach za Siedmioma Zaciskami poszliśmy sprawdzić jak wygląda jaskinia dalej i tu niespodzianka - przejście jak ta lala, cała woda zeszła. Zaglądneliśmy do Wysokiej do Złotych Piasków. Wyjście poszło sprawnie i szybko.
Akcja przysporzyła nam sporo emocji. Towarzyszyło nam wiele różnych uczuć: lęk, niepewność, strach, zaskoczenie oraz ulga, radość i zadowolenie.
Podsumowując, jeżeli ktoś chciałby się poprzytulać to jaskinia obejmuje i ściska bardzo mocno:)
Uczestnicy akcji Tomek P. i Asia S.
